نبرد تاریخی آیرشایر: داستان دربی آوچینلک تالبوت و کامناک جونیورز

در میان شور و هیجان فوتبال محلی اسکاتلند، یکی از حساس‌ترین و پرتنش‌ترین رقابت‌ها قرار است دوباره در جام حذفی این کشور رقم بخورد؛ دیدار تاریخی بین دو تیم همسایه یعنی آوچینلک تالبوت و کامناک جونیورز که فقط یک مایل با هم فاصله دارند، اما فاصله قلبی آن‌ها با وجود همسایگی، سال‌هاست که به دشمنی کشیده است.

این رقابت، ریشه‌ای عمیق در تاریخ صنعتی منطقه آیرشایر دارد؛ جایی‌که تا قبل از تعطیلی معادن، زندگی و فوتبال، هر دو سخت و مردانه بودند و رنگ و بوی تعصبی خاص به خود گرفتند. بسیاری از مردم این مناطق، وفاداری خود را به تیم‌های مطرح گلاسگو کنار گذاشته‌اند تا انرژی و احساساتشان را صرف حمایت از تیم‌های محل زندگی خود کنند.

بر اساس گفته‌های هواداران و مسئولان دو تیم، واژه «نفرت» در این دربی چیزی عادی است، اگرچه تاکید می‌کنند پس از پایان ۹۰ دقیقه دوباره به زندگی عادی برمی‌گردند. این فضای احساسی و حتی قبیله‌ای، گاهی تا مرز درگیری‌های شدید پیش رفته است؛ به‌نحوی که در دهه ۹۰ میلادی شاهد ورود اسب‌های پلیس به زمین برای کنترل جمعیت بودیم، اما این نوع هیجان، جزوی از تاریخچه این مسابقات به‌شمار می‌رود.

یکی از نقاط عطف این دشمنی، آتش‌سوزی سال ۱۹۷۲ است که در آن رختکن تیم تالبوت سوخت و یک شکست سنگین ۱۱-۰ مقابل کامناک کار را برای مردم آوچینلک تلخ‌تر کرد. اما همین رخداد باعث شد جامعه آنجا بیش از پیش متحد شوند و تیم‌شان را به جایگاه کنونی برسانند؛ تیمی که حالا نشانه‌ای از پیشرفت و افتخار منطقه به‌حساب می‌آید و حتی جزو مدعیان صعود به دسته‌های بالاتر است.

در سوی مقابل، هواداران کامناک به تواضع در شکست و علاقه به فضای پرشور این رقابت شهره‌اند و معتقدند تالبوت بیش از اندازه به موفقیت‌هایش عادت کرده است. اما هر دو طرف اعتراف می‌کنند که شور این دربی و اهمیت فرهنگی و اجتماعی آن، چیزی فراتر از فوتبال است و با وجود گذر سال‌ها و تغییر نسل، همیشه زنده خواهد ماند.