تغییر سیستم لیورپول و نقش آن در کنترل بیشتر بازی مقابل فرانکفورت

در دیدار اخیر لیگ قهرمانان اروپا، لیورپول با اتخاذ سیستم ۴-۴-۲ به مصاف آینتراخت فرانکفورت رفت. این تصمیم تاکتیکی از سوی آرنه اسلات، سرمربی جدید لیورپول، تاثیر قابل توجهی بر کیفیت و نحوه کنترل بازی توسط قرمزها داشت.

استفاده از سیستم ۴-۴-۲ این امکان را به لیورپول داد که نفرات هجومی مطرحش را در ترکیب اصلی جای دهد. بازیکنانی مانند محمد صلاح، داروین نونیز و دایگو ژوتا نقش پررنگ‌تری در فاز حمله داشتند و فشار بیشتری روی خط دفاع فرانکفورت وارد آوردند. در نتیجه، شاهد خلق موقعیت‌های بیشتر و کنترل بهتر مالکیت توپ توسط لیورپول بودیم؛ نتیجه‌اش هم به ثمر رساندن پنج گل مقابل فرانکفورت بود که قدرت هجومی تیم را به رخ کشید.

با این وجود، برخی کارشناسان مثل استیون وارناک هشدار دادند که این تغییر آرایش می‌تواند لیورپول را در خط میانی آسیب‌پذیرتر کند؛ چون تراکم کمتر در مرکز زمین ممکن است به حریفان فضا بدهد تا بازیسازی کنند. اگر بازیکنان مناسبی برای انجام وظایف دفاعی و فشرده نگه داشتن خط میانی در اختیار نباشد، لیورپول شاید مقابل تیم‌های قدرتمندتر لیگ برتر، دچار مشکل کنترل بازی شود.

در مجموع، تغییر سیستم به ۴-۴-۲ به لیورپول کمک کرد تا بازیکنان هجومی بیشتری را همزمان در زمین داشته باشد و مالکیت و فشار بیشتری را روی حریف اعمال کند. با این حال، برای موفقیت در این سبک جدید باید تقویت ساختار دفاعی مرکز زمین و هماهنگی مناسب میان هافبک‌ها هم در دستور کار قرار گیرد.