وفاداری به سبک بازی، رمز موفقیت سنت میرن در روز همه قدیسین
وفاداری به سبک بازی، رمز موفقیت سنت میرن در روز همه قدیسین
در دومین روز آبان، تیم سنت میرن موفق شد با اجرای کامل برنامه تاکتیکی خود و هدایت استیفن رابینسون، برای اولین‌بار طی ۱۲ سال اخیر به فینال جام اتحادیه اسکاتلند صعود کند. این پیروزی در نیمه‌نهایی مقابل مادرول حاصل ایمان بازیکنان و هواداران به سبک و سیستم مربی بود؛ همان چیزی که شعار «ایمان بالاتر از ترس» را پیش از مسابقه فریاد زدند.
اجرای کامل برنامه تاکتیکی با ایرانی‌سازی تحلیل
در حالی که تیم مادرول پیش‌تر به خاطر سبک بازی چشم‌نوازش مورد ستایش قرار گرفته بود، این بار سنت میرن با برنامه‌ای هوشمندانه و صبر تاکتیکی، فضای لازم را از هافبک‌های خلاق حریف سلب کرد. رابینسون نیز مانند بسیاری از مربیان ایرانی، بیشتر به کنترل فضا، مقابله با نقاط قوت حریف و استفاده به‌موقع از فشار تاکتیکی معتقد بود. سنت میرن اجازه داد مادرول در مناطقی کم‌خطر صاحب توپ شود و با پرس سازمان‌یافته تغییر جهت بازی را عملاً از آن‌ها گرفت. این نوع فوتبال ما را یاد کلاسیک‌ترین تقابل‌های لیگ ایران میان تیم‌هایی مثل سپاهان و پرسپولیس می‌اندازد که صبر و هوش تیمی حرف اول را می‌زند.
دستاورد یک بازی بی‌نقص
سنت میرن نه فقط در دفاع بلکه در حمله هم درخشید؛ میکائیل ماندورن در صدمین بازی‌اش برای تیم، دو گل زد و حالتی از اطمینان و اعتماد به نفس را در ترکیب ایجاد کرد. گل زیبای دان انلوندولو و حضور موثر ریچارد کینگ در خط دفاعی که حتی خودش هم گل زد، نشان داد سنت میرن صرفاً یک تیم فیزیکی نیست و با ترکیبی از سرعت، هوش و هماهنگی در دفاع و حمله، شایسته فینال است.
امیدواری به فینال و تأثیر صعود سنت میرن
صعود سنت میرن پس از دوازده سال، شور و امید تازه‌ای را میان هواداران فوتبال در اسکاتلند و به‌ویژه ایرانی‌ها که همواره تحولات فوتبال اروپا را دنبال می‌کنند، ایجاد کرده است. سنت میرن حالا باید منتظر حریف خود از میان دو تیم مطرح سلتیک یا رنجرز باشد. مشابه چنین معجزاتی را در فوتبال ایران کم ندیده‌ایم؛ جایی که تیم‌های کم‌ستاره با انسجام تیمی و ایمان به مربی، شگفتی خلق می‌کنند.
نظرات