هویت، تعلق و بومی‌گرایی؛ رمز موفقیت اتلتیک بیلبائو

در شهر بیلبائو، مرکز منطقه باسک اسپانیا، فوتبال تنها یک ورزش نیست؛ بخشی از فرهنگ و هویت جمعی مردم است. باشگاه اتلتیک بیلبائو با سیاست جذب بازیکنان صرفاً باسکی، تصویری بی‌نظیر از وفاداری به اصالت محلی را به نمایش می‌گذارد. این سیاست از سال ۱۹۱۲ اجرا می‌شود و تنها بازیکنان باسکی یا پرورش‌یافته در باشگاه‌های منطقه باسک اجازه بازی دارند.

علیرغم محدودیت‌ها، اتلتیک بیلبائو با ۸ قهرمانی لالیگا و ۲۴ جام حذفی، از موفق‌ترین تیم‌های اسپانیا به شمار می‌آید و همواره در لیگ دسته اول باقی مانده است؛ دستاوردی که فقط سه تیم اسپانیایی به آن نائل شده‌اند.

فلسفه جذب بازیکن؛ فراتر از فوتبال

سیاست موسوم به کانترا، تنها شامل بازیکنان مرد نمی‌شود و تیم زنان اتلتیک نیز همین مسیر را دنبال می‌کند. ارتباط نزدیک هواداران با بازیکنان، بر پایه همین پیوند محلی بنا شده و به گفته ساکنان بیلبائو، تقریباً همه اهالی شهر به نوعی به یکی از بازیکنان تیم ارتباط دارند.

راز موفقیت‌های اخیر

در سال ۲۰۲۴، اتلتیک با قهرمانی در کوپا دل ری پس از ۴۰ سال و همچنین کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا پس از یک دهه، دوباره نام خود را در سطح فوتبال اروپا مطرح کرد. جشن پرشکوه قهرمانی تیم روی قایق معروف شهر (گابارا) و حضور میلیون‌ها نفر در خیابان‌های بیلبائو، نشان از پیوند عمیق باشگاه با مردم دارد.

اتلتیک بیلبائو علاوه بر توسعه استعدادهای محلی، روابط قوی با باشگاه‌ها و خانواده‌های منطقه دارد و به‌طور مستمر روی آموزش و ارتقای جوانان سرمایه‌گذاری می‌کند. این ساختار منسجم باعث پایداری و پیوستگی تیم شده و فضای رختکن بر وحدت و هویت مشترک استوار است.

الگویی متفاوت در فوتبال مدرن

در حالی‌که بسیاری از باشگاه‌های اروپایی بر خرید ستارگان بین‌المللی تکیه دارند، اتلتیک بیلبائو اثبات کرده که وفاداری به هویت بومی نیز می‌تواند منجر به موفقیت شود. این مدل بومی، گرچه تحت فشار تحولات فوتبال جهان و کمبود بازیکنان نخبه باسکی قرار دارد، اما همواره با حمایت پررنگ هواداران و جامعه منطقه ادامه پیدا می‌کند.

برای اتلتیک بیلبائو، موفقیت تنها در جام و افتخار خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در حفظ ارزش‌ها، تعلق جمعی و تداوم سنت‌های فرهنگی نهفته است. این باشگاه یک نماد مقاومت در برابر جریان جهانی‌سازی فوتبال باقی مانده و هر فصل، با همان پیراهن سرخ و سفید و با همان شور و غرور محلی، یادآور قدرت هویت در ورزش حرفه‌ای است.