چرا هواداران وستهام در مسابقات فوتبال اعتراض میکنند؟
دلایل اصلی اعتراض هواداران وستهام
هواداران باشگاه وستهام یونایتد مدتی است که نسبت به عملکرد مالکان باشگاه، یعنی دیوید سالیوان (رئیس هیئت مدیره) و کارن بردی (نایب رئیس هیئت مدیره) اعتراض دارند و خواستار کنارهگیری آنان هستند. این دو نفر از سال ۲۰۱۰ کنترل باشگاه را در دست دارند اما پس از فروش بخشی از سهام باشگاه به یک میلیاردر اهل جمهوری چک، همچنان نقش تصمیمگیرنده دارند.
دستاوردهای ناامیدکننده پس از قهرمانی
هواداران میگویند باشگاه نتوانسته پس از اولین قهرمانی مهم خود در ۴۳ سال اخیر (قهرمانی در لیگ کنفرانس اروپا در سال ۲۰۲۳) سرمایهگذاری مناسبی روی تیم و زیرساختها داشته باشد و پیشرفتی حاصل نشده است. این موضوع باعث نارضایتی گسترده میان طرفداران شده است.
نارضایتی از ورزشگاه جدید
از زمان انتقال تیم از آپتون پارک به ورزشگاه بزرگ «لندن استادیوم» (سال ۲۰۱۶)، هواداران احساس نزدیک بودن به تیم و تجربه واقعی فوتبال را از دست دادهاند. ورزشگاه جدید که در ابتدا برای المپیک لندن ساخته شده بود، از نظر بسیاری از هواداران اصلاً فضای مناسبی برای فوتبال ندارد و قولهای قبلی درباره "سطح جهانی" بودن این ورزشگاه برآورده نشده است.
شروع اعتراضات و نتایج ضعیف
اعتراضات هواداران رسماً از شهریور ۱۴۰۳ (سپتامبر ۲۰۲۴) شدت گرفت، جایی که هزاران نفر قبل از بازی مقابل کریستال پالاس تظاهرات کردند. با ادامه نتیجهگیری ضعیف (سقوط به رده ۱۸ جدول لیگ برتر انگلیس و احتمال سقوط به لیگ پایینتر)، اعتراضات شکل گستردهتری گرفت. حتی برخی هواداران بازیهای خانگی را بایکوت کردند و پس از یکی از پیروزیهای خانگی دست به تحصن در ورزشگاه زدند.
مشکلات مالی و مدیریت هزینهها
یکی دیگر از انتقادات هواداران، نحوه هزینهکرد باشگاه است. اگرچه بودجه نقل و انتقالات باشگاه در سطح متوسط لیگ برتر است (۱۲۴ میلیون پوند؛ رتبه دهم)، اما بسیاری معتقدند این پول به خوبی خرج نشده و نتیجهای برای تیم نداشته است.
مطالبات هواداران
سازماندهندگان اعتراضات اعلام کردهاند بیش از ۹ هزار نفر در تظاهرات بعدی شرکت خواهند کرد. همچنین طوماری با بیش از ۱۶ هزار امضاء برای عزل مالکان فعلی تهیه شده و حتی هیئت مشورتی هواداران رأی به بیاعتمادی به مدیریت داده است.
جمعبندی
از نگاه یک ایرانی، پیگیری و مطالبهگری چنین گستردهای از سوی هواداران نشاندهنده اهمیت نقش هوادار در مدیریت باشگاهها است. اگرچه فرهنگ فوتبال در انگلیس با ایران متفاوت است، اما این اتفاقات میتواند الگویی برای مشارکت بیشتر هواداران ایرانی در تصمیمات کلان باشگاهها باشد.
نظرات