چرا مسابقه نمایشی «نبرد جنسیت‌ها» در تنیس باعث اختلاف نظر شده است؟

چرا مسابقه نمایشی «نبرد جنسیت‌ها» در تنیس ساحلی باعث اختلاف نظر شده است؟

بیش از ۵۰ سال پیش، بیلی جین کینگ و بابی ریگز با برگزاری دیداری تاریخی که به «نبرد جنسیت‌ها» معروف شد، توجه ۹۰ میلیون نفر در سراسر دنیا را به خود جلب کردند. اکنون نوبت به نسل امروز رسیده است تا با بازسازی این رقابت، مجدداً تنیس ساحلی را در رأس بحث‌های اجتماعی قرار دهد. آرینا سابالنکا، نفر اول زنان جهان، و نیک کیریوس، تنیس ساحلی‌باز جنجالی و بازیکن پیشین رتبه ۱۳ مردان اما اکنون با رنکینگ ۶۵۲، قرار است ۷ دی ۱۴۰۴ (۲۸ دسامبر ۲۰۲۵) در دوبی مقابل یکدیگر قرار گیرند.

تفاوت در قوانین و تأثیر آن بر نتیجه

بر خلاف مسابقه سال ۱۹۷۳، این بار برای رعایت عدالت بیشتر قرار شده ابعاد زمین سابالنکا ۹ درصد کوچکتر باشد (با توجه به داده‌های آماری مبنی بر کندتر بودن نسبی حرکت زنان)، و هر بازیکن تنها یک سرویس داشته باشد. هدف این است که توانایی‌های خاص کیریوس در سرویس‌های پرسرعت (تا ۲۳۰ کیلومتر در ساعت) مهار شود و شانس پیروزی سابالنکا بیشتر شود. سابالنکا نیز به عنوان دارنده دومین سرویس سریع تاریخ تنیس ساحلی زنان (۲۱۴ کیلومتر در ساعت)، با قدرت زیادی پا به میدان می‌گذارد.

هدف برگزارکنندگان و ابعاد اجتماعی

بسیاری این مسابقه را راهی برای جذب مخاطب جوان‌تر و سرگرمی می‌دانند، اما عده‌ای دیگر معتقدند چنین رقابتی ممکن است به وجهه تنیس ساحلی زنان آسیب بزند. منتقدان می‌گویند اگر سابالنکا ببازد، این شکست می‌تواند برای جنسیت زن به طور ناعادلانه‌ای تضعیف کننده باشد؛ و حتی در صورت پیروزی، عدم آمادگی جسمانی کیریوس نکته‌ای خواهد شد تا این دستاورد بزرگ جلوه نکند.

در ایران، تنیس ساحلی زنان از نظر امکانات و توجه با چالش‌های زیادی مواجه است. برگزاری چنین مسابقاتی، جدای جنبه تجاری و سرگرمی، می‌تواند سوژه‌ای برای بازاندیشی پیرامون جنسیت و ورزش باشد و شاید به انگیزه‌بخشی به دختران علاقه‌مند به تنیس ساحلی منجر شود. با این حال، نگرانی‌ها درباره تداوم سخره گرفتن موفقیت‌های زنان ورزشکار بسیار واقعی است.

حاشیه‌های شخصی و جنجال‌ها

کیریوس از بازیکنان جنجالی تنیس ساحلی با سابقه حواشی اخلاقی و رفتاری است. اخیراً نیز در اظهارنظرهایی نسبت به این مسابقه، آن را ساده جلوه داده و باعث نگرانی از تشدید دیدگاه‌های منفی درباره تنیس ساحلی زنان شده است. سابالنکا اما مسابقه را «ایده‌ای جالب» می‌داند و هدف خود را برد می‌داند.

جمع‌بندی

در نهایت، مسابقه «نبرد جنسیت‌ها» با تمام حواشی و نظرات مخالف و موافق، توجه زیادی را به تنیس ساحلی جلب کرده است. برگزاری چنین رویدادهایی اگر با احترام و نگاه درست همراه باشد، می‌تواند فرصتی برای گفت‌وگو درباره برابری جنسیتی در ورزش در ورزش باشد. اما نباید فراموش کرد که مقایسه‌های جنسیتی در ورزش، اگر فقط هیجان رسانه‌ای را دنبال کند، گاهی نتیجه معکوس در فرهنگ ورزش و جامعه به همراه خواهد داشت.