آیا ساعت متوقف میتواند جلوی اتلاف وقت در فوتبال را بگیرد؟
مدتهاست که موضوع اتلاف وقت در فوتبال مورد انتقاد جدی هواداران است. هر بار که تیمی با ترفندهایی مثل دراز کشیدن روی زمین، تعویضهای طولانی، گرفتن وقت موقع ضربه دروازه یا حتی اوت، بازی را کند میکند؛ لذت و هیجان تماشای بازی برای علاقهمندان به شدت کاهش مییابد.
معضل اصلی: زمان واقعی بازی
طبق بررسیها، در سطح لیگهای معتبر اروپایی و حتی با وجود سیاستهای سفتوسختتر علیه اتلاف وقت، میانگین زمان واقعی فوتبال (ball-in-play) روند نزولی داشته است. برای مثال، در لیگ برتر انگلیس در فصل 2022-23 این مدت 54 دقیقه و 49 ثانیه بود و پس از یک فصل به رقم 55 دقیقه و پنج ثانیه رسید؛ یعنی نسبت به مدت زمان کل بازی، زمان زیادی همچنان خارج از جریان فوتبال میگذرد.
چه عواملی بیشترین وقت را هدر میدهند؟
سه عامل اصلی اتلافکننده زمان عبارتاند از:
- ضربههای دروازه: به طور متوسط حدود 7 دقیقه و 42 ثانیه از بازی صرف زدن ضربات دروازه میشود.
- اوتها: بیش از 11 دقیقه از بازی در انتظار پرتاب اوت میگذرد.
- کرنر: نزدیک به 6 دقیقه برای اجرای کرنرها از دست میرود.
مجموع این سه بخش به حدود 25 دقیقه میرسد و اگر وقت ضربات ایستگاهی و اتفاقات دیگر را هم اضافه کنیم، در برخی بازیها بالای 38 دقیقه زمان خارج از جریان بازی سپری میشود.
آیا توقف ساعت راهحلی مؤثر است؟
طرح موردبحث این است که با توقف ساعت رسمی فوتبال هنگام خروج توپ از زمین و شروع ساعت پس از بازگشت توپ، بازی به طور واقعی ۶۰ دقیقه مفید، در دو نیمه ۳۰ دقیقهای داشته باشد. مشابه مدلهایی که در بسکتبال و فوتبال آمریکایی استفاده میشود.
با توقف ساعت، عملاً اتلاف وقت معنا ندارد و تیمها دیگر نمیتوانند از اهسته کردن بازی سود ببرند. اما سوال اینجاست که:
- آیا اجرای این روش باعث طولانیتر شدن کل زمان برگزاری مسابقه نمیشود؟
- آیا در شرایطی که ساعت عظیم و دیجیتال در اکثر ورزشگاههای ایران وجود ندارد، تماشاگران میتوانند از زمان باقیمانده مطلع باشند؟
تجربههای جهانی و دغدغهها در فوتبال ایران
در برخی لیگها (مانند MLS آمریکا در دهه ۹۰) این راه آزمایش شده اما به دلایل مختلف اجرایی نشد. موضوع قابل توجه اجرای دقیق فناوری ساعت و نظارت داوران است. در ایران نیز زیرساختهای برخی ورزشگاهها فاصله زیادی با الزامات چنین تغییراتی دارد و احتمالاً با مقاومت سنتیها هم مواجه باشد.
جمعبندی
در نهایت، اجرای ساعت متوقف میتواند گام موثری علیه وقتکشی باشد. اما لازم است پیشنیازهایی مثل شفافیت سیستم زمانسنجی، آموزش داوران و اطلاعرسانی کافی به بازیکنان و هواداران فراهم شود. بعلاوه شاید لازم باشد ابتدا این طرح در لیگهای پایینتر یا جامهای حذفی آزمایش شود تا نقاط ضعف و قوت آن برای فوتبال ایران سنجیده گردد.
نظرات