احساسات «سندروم impostor» در مربیگری فوتبال؛ داستان پاول وارن از انگیزه تا موفقیت
پاول وارن، مربی شناختهشده تیم فوتبال امکیدانز، با کارنامهای پربار از جمله چهار صعود با تیمهای مختلف و سابقه مربیگری در ردههای مختلف فوتبال انگلیس، میگوید هنوز گاهی خودش را سزاوار این جایگاه نمیداند و دچار «سندروم impostor» میشود.
پاول وارن؛ مربیگری در فوتبال انگلیس و دستاوردهایش">
وارن که دیرتر از بسیاری وارد دنیای حرفهای فوتبال شد، معتقد است همین تردیدها و حس عدم اعتماد به نفس، به او انگیزهای مضاعف داده تا بیش از سایرین تلاش کند. او میگوید: «من از ابتدای حرفهای شدنم همیشه با این احساس که کافی نیستم روبرو بودهام، اما همین حس باعث شده بیشتر کار و مطالعه کنم و بهترین خودم باشم.»
او که بعد از اخراج از دربی در فروردین امسال، مسئولیت امکیدانز را بر عهده گرفت، حالا تیم را به رده پنجم رسانده است. او معتقد است فشار و مسئولیت بالا در فوتبال، لزوماً نباید باعث فرسودگی مربیان شود؛ بلکه پیدا کردن راهی برای انگیزش ذهنی و حفظ سلامت روانی اهمیت دارد. وارن هر روز پس از تمرین، مدتی را به دویدن اختصاص میدهد تا با ذهنی آزادتر ادامه روز را مدیریت کند.
او همچنین از علاقه به NFL (لیگ فوتبال آمریکایی) و تأثیر گرفتن از سبک مدیریتی مربیان آمریکایی میگوید: «خیلی از ایدههای موفق مثل جشن اولین گل یا دادن روزهای استراحت ویژه به بازیکنان بعد از برد را از مستندها و رویکردهای مربیان آمریکایی یاد گرفتهام.»
وارن باور دارد موفقیت در تیمداری به اعتماد به اعضای کادر فنی و empowerment بستگی دارد و یک مربی باید با حفظ ارزش و احترام، بازیکنان و همکارانش را باانگیزه کند. او تعریف میکند: «گاهی حتی اگر یک هفته نباشم، تیم کار خودش را میکند! مهم این است که به افراد خوبی که دور و برم هستند تکیه کنم و به آنها بها بدهم.»
در نهایت، وارن با تأکید بر اهمیت تعادل میان اهداف حرفهای و سلامت ذهنی، راز موفقیتش را تلاش مستمر، یادگیری مداوم و انگیزهای میداند که بخش عمدهای از آن را همین «سندروم impostor» تأمین میکند. او میگوید شادی واقعی را زمانی حس میکند که موفقیت بازیکنانش را از نگاه دور تماشا میکند و میداند سهم کوچکی در مسیر موفقیت آنان داشته است.
نظرات