پاول وارن؛ سرمربی که با «سندروم ایمپاستر» موفقیت را تجربه میکند
پاول وارن؛ مربی موفق اسیر تردیدهای ذهنی
پاول وارن، مربی ۵۲ ساله تیم MK Dons در انگلستان، فردی است که با وجود موفقیتهای چشمگیر، همچنان خود را گاه شایسته جایگاهش نمیداند. او در مصاحبهای گفته است: «من زیاد دچار سندروم ایمپاستر میشوم. وقتی حرفهای شدم، هیچوقت ۱۰۰٪ باور نداشتم که به اندازه کافی خوبم. همین تردید باعث شد از همه بیشتر تلاش کنم.»
از تردید تا انگیزه؛ مسیر متفاوت یک سرمربی
در فرهنگ ایرانی، موفقیت اغلب با اعتماد به نفس بالا پیوند خورده است، اما روایت وارن نشان میدهد که حتی افراد موفق جهانی نیز ممکن است با تردیدهای ذهنی دست و پنجه نرم کنند. وارن میگوید که این احساس شک، او را وادار به تلاش بیشتر و یادگیری مستمر میکند. او مطالعه کتابهای رهبری و یادگیری از مربیان دیگر را بخشی از رشد خود میداند.
الهام از NFL و مدیریت انسانی
جالب است که وارن برای بهبود ارتباطات تیمی و انگیزهبخشی، ایدههای خود را از فوتبال آمریکایی (NFL) هم الهام میگیرد. از جشن گرفتن اولین گل بازیکنان با هدیهای ویژه تا دادن روز استراحت (Victory Monday)، او همیشه سعی میکند فضای تیمی را پویا و مثبت نگه دارد. این سبک مدیریت انسانی برای مربیان ایرانی نیز میتواند الهامبخش باشد و نشان میدهد که مربیگری فقط به مسائل فنی محدود نمیشود.
اهمیت خودآگاهی و خلوت در زندگی حرفهای
وارن باور دارد که نقش مربی جز حضور کنار تیم، نیازمند لحظاتی برای آرامش ذهنی و خودشناسی است. او هر روز پس از تمرین، مسیری را تا ورزشگاه میدود تا تنها باشد، به موسیقی گوش دهد و ذهنش را برای ادامه روز آماده کند. این رفتار، بهنوعی مایه حفظ انرژی و افزایش راندمان در مسائل حساس کاری است که برای ایرانیان نمونهای جذاب از تلفیق ورزش، آرامش و مدیریت استرس میباشد.
مدیریت موفق یعنی واگذاری اختیارات
وارن تاکید دارد که تیم مدیریتی قوی و روابط انسانی اهمیت بالایی در موفقیت تیمها دارد. به باور او: «گاهی اگر من یک هفته نباشم، هیچ کس متوجه نمیشود»، چرا که اعضای تیمش را آموزش داده تا به خودشان متکی باشند و کار خود را به بهترین شکل انجام دهند. این نگرش مشارکتی، مشابه سبک رهبری جمعی در بسیاری از سازمانهای موفق ایرانی است.
جمعبندی
پاول وارن نمونهای از مربیان نوآور و متفکر فوتبال دنیا است که با تردیدهای درونی، خود را رشد میدهد و ایدههای جدید را با آغوش باز میپذیرد. برای جامعه ورزشی ایران، تجربه و نگاه او میتواند الهامبخش باشد؛ هم در بخش فنی، هم در حوزه مدیریت منابع انسانی و هم در بعد روانشناختی ورزشکاران.
نظرات