آیا هواداران تاتنهام باید نگران قدرت تهاجمی تیمشان باشند؟

آیا هواداران تاتنهام باید نگران قدرت تهاجمی تیمشان باشند؟

در این فصل لیگ برتر انگلیس، تاتنهام موفق شده است ۲۰ گل به ثمر برساند و از این نظر پس از تیم‌هایی چون منچسترسیتی، آرسنال و چلسی در جایگاه چهارم قرار دارد. اما برخی آمار و تحلیل‌های آماری نشان می‌دهد نگرانی‌هایی پیرامون پایداری خط حمله تاتنهام وجود دارد.

تفاوت بزرگ میان گل‌های زده و xG

با وجود رتبه خوب گلزنی، شاخص گل‌های مورد انتظار یا همان xG برای تاتنهام فقط ۱۱.۲ بوده است؛ یعنی آن‌ها حدود ۹ گل بیش از میانگین انتظار از موقعیت‌های خود زده‌اند. این اختلاف، بیشترین تفاوت بین گل زده و xG میان تیم‌های لیگ است، در حالی که آرسنال، سیتی و چلسی نیز xG را پشت‌سر گذاشته‌اند اما نه با این مقدار فاصله.

این مسئله ممکن است نشانه‌ای باشد از اینکه تاتنهام بیش از حد متکی به ضربات تمام‌کننده خاص یا اشتباهات حریفان بوده است؛ موضوعی که در طول فصل ممکن است دچار افت شود.

تاکتیک‌های هجومی فرانک؛ حمله از جناح‌ها

توماس فرانک، مربی جدید تاتنهام، اساس حملات تیمش را بر روی سانتر از جناحین و ایجاد موقعیت از مناطق نیم‌فضا بنا کرده است. با استفاده از بازیکنان چپ‌پا و راست پا در هر سمت، او قابلیت ارسال‌های متنوع و ایجاد موقعیت برای سانتر را فراهم می‌کند. معمولاً، دو یا سه بازیکن در عرض همکاری می‌کنند تا فرصت ارسال به دست بیاورند.

بخشی از قدرت تهاجمی تاتنهام به همین ارسال‌ها و همزمان پیشروی چند بازیکن به درون محوطه جریمه برمی‌گردد، که می‌تواند شانس گلزنی را بالا ببرد. با این حال، این رویکرد گاهی برای مقابله با تیم‌های دفاعی و ساختار یافته پیش‌بینی‌پذیر می‌شود.

فشار بالا و قدرت ضربات ایستگاهی

تاتنهام علاوه بر استفاده از جناح‌ها، با پرس سنگین در زمین حریف و بهره‌گیری از ضربات ایستگاهی به دنبال خلق موقعیت است. این فصل، ۶ گل از ضربات ایستگاهی به ثمر رسانده‌اند که آن‌ها را بین تیم‌های برتر لیگ قرار می‌دهد.

در ادامه حملات بعد از ضربه‌های ایستگاهی، بازیکنان تاتنهام به سرعت توپ را به جناح‌های زمین منتقل می‌کنند و از تجمع بالای بازیکنان در محوطه جریمه برای سانتر مجدد بهره می‌برند.

مشکلات ساختاری و کمبود موقعیت با کیفیت

در حالی که تاتنهام از نظر آماری گلزنی کرده، تعداد شوت‌های غیر پنالتی این تیم (یعنی ۱۱۰ شوت)، جزو کمترین‌ها در لیگ است که نشان‌دهنده ساختار حمله بیشتر متکی به سانتر است تا خلاقیت مرکزی. این موضوع ممکن است برابر سیستم‌های دفاعی بسته یا عقب‌کشیده باعث مشکل آفرینی شود.

در نبود بازیکنان خلاق چون جیمز مدیسون یا حضور کوتاه ژاوی سیمونز، قدرت تاتنهام در نفوذ مرکزی محدود شده است. فرانک روی همکاری‌های سریع در جناح‌ها و استفاده از کناره‌ها حساب می‌کند و برای تنوع دادن به موقعیت‌سازی، به ترکیب‌های بهتر بین هافبک‌ها و حضور یک دفاع چپ تخصصی (مانند دستینی اودوگی) نیاز دارند.

جمع‌بندی

در مجموع خط حمله تاتنهام به شدت متکی به سانتر و ضربات ایستگاهی است و اگرچه فعلا با نرخ تبدیل فرصت عالی کار می‌کنند، تداوم این روند در فصل بلند مدت آسان نیست. برای حفظ جایگاه و ارتقای قدرت تهاجمی، تنوع بخشیدن به الگوهای حمله، خصوصاً با استفاده بیشتر از محور میانی و بازیکنان خلاق، راهکار حیاتی خواهد بود.