قهرمانی که نیم قرن تاج‌دار ماند
در دنیای تنیس شاید کمتر رقابتی باشد که قهرمانش بیش از پنجاه سال عنوان خود را حفظ کند. اما این اتفاق عجیب برای اُلگا موروزووا، تنیس‌باز روسی، رخ داد؛ کسی که از آخرین قهرمانان بخش زنان مسابقات باشگاه کوئینز لندن بود و حالا پس از پنج دهه، بالاخره این مسابقات دوباره برای زنان برگزار می‌شود.
موروزووا در سال ۱۹۷۳ با شکست اِوون گولاگانگ در فینال، قهرمان شد. او به عنوان سفیر تنیس شوروی، نه تنها با علاقه بازی می‌کرد بلکه پول جایزه‌اش هم به فدراسیون می‌رسید. موروزووا و بسیاری از هم‌دوره‌ای‌هایش، نه هتل‌های لوکس داشتند و نه امکانات حرفه‌ای امروزی. او خاطرات رفت‌وآمد با مترو و اقامت در پانسیون‌های ساده را نقل می‌کند؛ چیزی که برای ورزشکاران ایرانی دهه ۵۰ شمسی هم کاملاً آشناست.
تنیس زنان طی این پنجاه سال تحولات اساسی داشته است. در همان سالی که آخرین بار مسابقه زنان کوئینز برگزار شد (۱۹۷۳)، بیلی جین کینگ با یاری جمعی از بانوان تنیس‌باز، اتحادیه جهانی تنیس زنان را راه انداخت و مسیر حرفه‌ای شدن و افزایش جوایز نقدی را هموار کرد؛ حرکتی شبیه به مطالبات برابری‌خواهانه ورزشکاران زن ایرانی برای حقوق و دیده شدن بیشتر.
تفاوت فاحش جوایز نقدی اگرچه در رقابت‌های گرند اسلم برطرف شده است، اما در بسیاری از تورنمنت‌های دیگر همچنان باقی‌ست. وعده‌ای برای برابری کامل تا سال ۲۰۲۹ در انگلیس داده شده است؛ تلاشی که الگوی خوبی برای مسئولین ورزش ایران هم محسوب می‌شود.
بازگشت رقابت زنان به کوئینز تجربه ارزشمندی برای تنیس‌بازان بریتانیایی و نسل جدید است، همان‌طور که افزایش تورنمنت‌های داخلی زنان در ایران به رشد فنی، حرفه‌ای و اعتمادبه‌نفس آنها منجر خواهد شد. موروزووا که امروز در سن کهنسالی شاهد زنده این تغییرات است، تجلی قدرت و تأثیر حضور زنان در تاریخ ورزش است؛ حضوری که بر بستر تلاش، صبر و پیگیری حقوق برابر شکل گرفته است.
نظرات