خیره‌کننده یا غیرقابل تحمل؟ مربی‌ای که سنت‌گرایان فوتبال دوست ندارند!
خوزه بردالاس یکی از خاص‌ترین مربیان فوتبال اسپانیا است؛ شخصیتی که نه تنها در بین نیروهای فنی بلکه در میان هواداران و حتی بازیکنان، هم تحسین‌برانگیز و هم مورد انتقاد شدید قرار می‌گیرد. سبک بازی تیم‌های او که با ساختار دفاعی منظم، مبارزه‌طلبی و فیزیکی بودن شناخته می‌شود، بارها خبرساز شده و باعث شده مربیان بزرگی مثل ژاوی و کیکه ستین او را به ضدفوتبال متهم کنند.
بردالاس هرگز از این انتقادات گریزان نبوده و بارها تأکید کرده است که فلسفه‌اش واقع‌گرایانه است: «اگر بازیکنان لازم برای فوتبال مالکانه را ندارم، راه دیگری برای رسیدن به موفقیت پیدا می‌کنم.»
موفقیت در سایه انتقادات
بردالاس رکورد سومین مربی موفق تاریخ اسپانیا از لحاظ تعداد برد در سه دسته اصلی این کشور را دارد. او ختافه را با کمترین بودجه‌ها به جمع تیم‌های اروپایی رسانده و حتی با فروش بازیکنان، تیم را رقابتی نگه داشته است. این دستاوردها تصادفی نیست و نشان می‌دهد روش او، حتی اگر مورد پسند زیبایی‌گرایان نباشد، نتیجه‌بخش است.
سبک بازی و فلسفه کاری
در فوتبال اسپانیا همواره دو رویکرد اصلی وجود داشته: بازی مالکانه و زیبا از شاگردان یوهان کرایوف، و سبک پراگماتیک، ساختاری و نتیجه‌محور. بردالاس بدون تردید نماینده رویکرد دوم است. تمرینات سه ساعته، کنترل وزنی بازیکنان، تأکید بر ساختار دفاعی و دوندگی شدید، همگی از جزئیات کاری او هستند.
آمارها نیز حرف او را تأیید می‌کند: ختافه با بردالاس معمولا در صدر تیم‌هایی بوده که کمترین شوت به سمت دروازه‌شان زده شده و بیشترین خطا را انجام داده‌اند.
دو قطبیِ بازیکنان و هواداران
اگر چه برخی بازیکنان از فشار زیاد تمرینات بردالاس احساس خفگی می‌کنند، اما بسیاری از آن‌ها اعتراف کرده‌اند تحت نظر او بهترین روزهای فوتبال خود را تجربه کردند. نمونه بارز آن خوان کالا، بازیکن سابق ختافه، بود که گفت: «او مثل یک پدر دیوانه‌ام کرد، اما بهترین لحظات فوتبالم را با او داشتم.»
بردالاس با هواداران هم رابطه‌ای متفاوت دارد؛ بارها در کافه باشگاه کنار هواداران دیده شده و به مشکلات مالی برخی افراد کمک کرده است.
از زمین خاکی تا لالیگا
بردالاس متولد آلیکانته و فرزند خانواده‌ای پرجمعیت است که از دوران نوجوانی کارگری در مزارع و فروش محصولات را تجربه کرد. بعد از پایان زودهنگام دوران بازیکنی، به مربیگری در رده‌های پایین پرداخت و رفته‌رفته با تلاش و واقع‌گرایی، از باشگاه‌هایی مثل هِرکولس، الچه و آلاوس به ختافه رسید. او ختافه را زمانی تحویل گرفت که در آستانه سقوط بود و تنها با یک فصل، تیم را به لالیگا و سپس به لیگ اروپا رساند.
پشت نقاب «ضدفوتبال»
بردالاس نه جام معتبر ملی یا اروپایی دارد و نه بهترین بازیکنان جهان را در اختیار داشته، اما با همان ابزار ساده، بارها فراتر از انتظار ظاهر شده است. او با جمله معروف «این فوتبال است پدر!» به منتقدانش پاسخ داد و این عبارت به سمبلی برای هوادارانش تبدیل شد.
زیر پوست فوتبال اسپانیا، بردالاس یادآور آن نیمه جدی و جنگنده فوتبال است؛ مربی‌ای که یادمان می‌آورد پیروزی فقط با زیبایی بازی حاصل نمی‌شود و گاهی بقا و موفقیت در سخت‌ترین شرایط، قابل تحسین است. چه بخواهیم، چه نخواهیم، نام بردالاس و تیم‌هایش از تاریخ لالیگا پاک نخواهد شد.
نظرات