آیا مربی ضربات ایستگاهی می‌تواند مهاجمان غول‌پیکر نیوکاسل را دوباره به اوج برساند؟
تیم فوتبال نیوکاسل یونایتد فصل جاری لیگ برتر انگلیس را در حالی آغاز کرده که تنها سه گل به ثمر رسانده است و مسأله بهره‌برداری درست از ضربات ایستگاهی، به دغدغه اصلی کادر فنی بدل شده است. با ورود بازیکنانی بلندقد مانند نیک وولتماده (۱۹۸ سانتی‌متر) و همراهی دان برن، مالک تیاو و سایر بازیکنان قوی‌هیکل، انتظارات از ضربات ایستگاهی بالا رفته بود؛ اما فعلاً نتایج کمتر از حد انتظار بوده است.
ادی هاو، سرمربی نیوکاسل، تأکید کرده که تیمش به لحاظ ارتفاع، نیروی انسانی و کیفیت ارسال توپ چیزی کم ندارد اما هنوز "چیزی درست کلیک نمی‌کند" و این را به پای ضعف برنامه‌ریزی خودش می‌گذارد. اگرچه فصل قبل با کار دقیق دستیاران و تحلیل‌گر ضربات ایستگاهی، نیوکاسل ۱۳ گل از این طریق به ثمر رساند، اما برای پیشرفت بیشتر، مارتین مارک، مربی موفق ضربات ایستگاهی میتیلند دانمارک، تابستان امسال به جمع نیوکاسل اضافه شد.
تأثیر حضور مارک به سرعت در سبک بازی نیوکاسل دیده شده است. فصل گذشته تنها یک پرتاب اوت بلند روی دروازه حریف داشتند، اما امسال در پنج بازی ابتدایی، ۱۳ پرتاب اوت به محوطه جریمه فرستاده‌اند. این تغییر نشان می‌دهد نیوکاسل در حال آزمون و خطا برای استفاده حداکثری از مزیت فیزیکی خود است و روندی شبیه تیم‌های اروپایی نظیر میتیلند و حتی سبک قدیمی‌تر فوتبال انگلیس را پی گرفته است.
با این حال، آمارها نشان می‌دهد تنها یک گل نیوکاسل تا امروز از کرنرها یا ضربات آزاد بوده و در شاخص گل مورد انتظار از این موقعیت‌ها، فاصله زیادی با تیم‌هایی مانند آرسنال وجود دارد. آرسنال فصل جاری نیمی از گل‌هایش را از ضربات ایستگاهی ثبت کرده است؛ اما کارشناسان خوشبین هستند که با استمرار کار تخصصی مارک و هماهنگی بیشتر، نیوکاسل به مزایای واقعی این نوع موقعیت‌ها دست پیدا کند.
در مجموع، ورود مربیان متخصص و تغییر الگوهای تاکتیکی در فوتبال اروپا روندی روبه‌رشد است. نیوکاسل یونایتد با جذب مارک و استفاده از قدرت فیزیکی بازیکنانش، به دنبال آن است که دوباره به تیمی خطرناک در ضربات ایستگاهی تبدیل شود؛ مسأله‌ای که می‌تواند سرنوشت بسیاری از بازی‌ها را در لیگ برتر انگلیس رقم بزند.
نظرات