توجیه راهبرد توخل؛ بازگشتی آسان برای بلینگهام نیست

در حالی که پیروزی ۳-۰ تیم ملی فوتبال انگلیس مقابل ولز در ورزشگاه ومبلی، رضایت کامل توماس توخل را در پی داشت، اما شاید کمتر کسی انتظار داشت که این مربی آلمانی با حذف جود بلینگهام، ستاره محبوب این روزهای فوتبال، به یکی از بزرگترین ریسک‌های خود دست بزند. اما حالا توخل با نتایج و عملکرد تیمش ثابت کرد که تنها بر اساس نام‌ها انتخاب نمی‌کند و شایستگی هر بازیکن در همان روز معیار اصلی است.

توخل آشکارا اعلام کرد: «ما دیگر بازیکن جمع نمی‌کنیم؛ تیم می‌سازیم. تنها تیم‌ها جام می‌برند». تصمیم به عدم دعوت بلینگهام، با وجود اهمیت و طرفداران زیادش، نشان‌دهنده پایان سیستم ستاره‌محور در ترکیب انگلیس بود. این در حالی است که بلینگهام فقط یک بازی برای رئال مادرید پس از دوران مصدومیت شانه انجام داده بود و هنوز به آمادگی کامل بازنگشته است.

در میان این تغییرات، مورگان راجرز جوان از استون ویلا، در دو بازی اخیر انگلیس به‌ویژه مقابل ولز و صربستان، خود را به عنوان نماد چهرۀ جدید و پویای ترکیب ملی معرفی کرد. او در برابر ولز گل اول و تعیین‌کننده را تنها در سومین دقیقه بازی به ثمر رساند، پایه‌گذار گل دوم شد و گل سوم هم با درخشش بوکایو ساکا رقم خورد. آمار قابل توجه او در میدان، از جمله ۲۴ پاس با دقت بالا و خلق ۲ موقعیت گل، بازتاب اعتماد توخل به اوست.

در این دیدار، خبری از ستاره‌هایی مثل کول پالمر، فیل فودن و هری کین نبود اما تیم منسجم توخل عملکردی درخشان داشت. او پس از بازی اعلام کرد: «ما باید بدون هری کین و بلینگهام بازی کنیم و ثابت کنیم که تیم هستیم.» او با تکیه بر عملگرایی و انصاف، جایگاه راجرز در ترکیب را تا بازی بعد مقابل لتونی تضمین کرد. حتی بازیکنانی مثل الیوت اندرسون از ناتینگهام فارست نیز توانستند خود را در جمع نفرات اصلی نشان دهند.

این پیروزی، علاوه بر رضایت تاکتیکی، توخل را به نقطه‌ای از اعتماد به نفس رساند که حتی از هواداران «ساکت» در ومبلی نیز انتقاد کند؛ اقدامی که تنها از یک سرمربی ارتباطی و مقتدر در چنین پست دشواری برمی‌آید.

اگرچه بلینگهام بدون تردید در فهرست جام جهانی خواهد بود، اما دیگر هیچ ضمانتی برای حضور ثابت او در ترکیب اصلی وجود نخواهد داشت. توخل ثابت کرد که موفقیت تیمی را بر علاقه‌مندی هواداران یا فشار رسانه‌ای ترجیح می‌دهد و نتیجه‌گرایی برایش اصل است. کاری که در فوتبال ملی ایران نیز بارها مورد بحث قرار گرفته: وفادار ماندن به ستاره‌ها یا میدان دادن به نفرات در فرم و هماهنگ؟ حالا توخل راه دوم را انتخاب کرده و نقاط قوت ترکیب خود را بر شایستگی و فرصت برابر استوار ساخته است.