چه درس‌هایی از دوران مربیگری استیون جرارد در رنجرز می‌توان آموخت؟
دوران حضور استیون جرارد به‌عنوان سرمربی رنجرز یکی از مقاطع مهم و درس‌آموز در فوتبال اروپا و به‌ویژه اسکاتلند به شمار می‌رود. گرچه او تنها یک جام قهرمانی را به ویترین باشگاه اضافه کرد، اما تأثیرش بسیار فراتر از آمار و ارقام باقی ماند. در این مطلب از منظر یک علاقه‌مند ایرانی به فوتبال اروپا، مهم‌ترین نکات دوران مدیریت جرارد در رنجرز را مرور می‌کنیم:
۱. صبر و برنامه‌ریزی، شرط موفقیت در تیم‌سازی
جرارد در اولین تجربه مربیگری خود مدیریت یک باشگاه بزرگ با انتظارات بالا را پذیرفت. او طی دو فصل پشت سر سلتیک قرار گرفت اما دست از برنامه‌ریزی برنداشت و در فصل سوم تیمش را بدون شکست به قهرمانی رساند. این نشان می‌دهد که صبر، پشتکار و اعتماد به فرآیند تیم‌سازی حتی در شرایط فشار و مقایسه دائمی، اولین قدم موفقیت است.
۲. تقویت روحیه و شخصیت تیمی
جرارد توانست فرهنگ و روح جنگندگی را به تیم القا کند؛ موضوعی که بعد از سال‌ها ناکامی، عامل مهمی در ثبت قهرمانی رنجرز شد. دمیدن روحیه امیدواری و اتحاد در جمع بازیکنانی که سال‌ها زیر سایه رقیب سنتی بودند، نقطه قوت مدیریت انسانی جرارد بود.
۳. موفقیت به همراه چالش‌های اقتصادی و اجتماعی
فتح لیگ اسکاتلند در دوران کرونا و ورزشگاه‌های خالی رخ داد، اما جرارد با همین محدودیت‌ها، تیمی ساخت که در تمامی دیدارهای خانگی پیروز و از نظر دفاعی بسیار منسجم بود. مهرات استفاده از منابع موجود و سازگاری با شرایط، نکته‌ای است که برای فوتبال ایران و باشگاه‌های داخلی ما نیز می‌تواند الهام‌بخش باشد.
۴. برنامه‌ریزی برای مسابقات بین‌المللی
رنجرز در دوران جرارد موفق شد از مرحله مقدماتی لیگ اروپا به مرحله گروهی برسد و حتی به جمع ۱۶ تیم برسد که نشان داد تغییر نگرش و تمرین مدیریت دوگانه لیگ و اروپا همزمان چگونه ممکن است.
۵. اهمیت مدیریت بحران و چالش‌های خروج
انتقال به باشگاه استون ویلا و بدون برنامه مشخص برای مدیریت انتقال، فصل دشواری را در پی داشت و تجربه نه‌چندان موفقی به ثبت رسید. جرارد سپس در عربستان نیز طعم فراز و فرودها را چشید. این دو تجربه نشان دادند که مدیریت در تیم‌های با شرایط متفاوت، حتی برای مربیان موفق نیز با ریسک و چالش جدی همراه است و تصمیم‌گیری‌های شغلی باید با آینده‌نگری و شناخت محیط باشد.
جمع‌بندی
استیون جرارد در رنجرز نشان داد که شخصیت، تحلیل و پشتکار تا چه میزان می‌توانند فضای یک باشگاه را متحول کنند. اما در عین حال تجربه کشورهای دیگر برای مربیان باید با دقت بیشتری انتخاب شود. مدل جرارد نمونه‌ای واقعی از رشد تدریجی، رهبری “روی نیمکت” و مبارزه برای قهرمانی است؛ الگویی که برای باشگاه‌های ایرانی با دیدگاه توسعه‌ای و صبر، می‌تواند الهام‌بخش باشد.
نظرات