آیا اسکاتلند می‌تواند برای آخرین بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی خود را احیا کند؟
بعد از پیروزی اسکاتلند مقابل بلاروس، فضای عجیبی در ورزشگاه حمپدن حاکم بود. بسیاری از هواداران نمی‌دانستند باید خوشحال باشند یا ناراحت؛ زیرا در حالی که نتیجه مثبت بود، نمایش تیم یکی از ضعیف‌ترین عملکردهای دوران استیو کلارک به شمار می‌آمد.
اسکاتلند علیرغم ثبت سه امتیاز ارزشمند و نزدیک شدن به جام‌جهانی، در دقایق پایانی بازی به شدت زیر فشار بود؛ تیمی که در چهار بازی قبلی خود ۱۷ گل دریافت کرده و مقابل دانمارک شش گل خورده بود، مقابل اسکاتلند بارها خطرساز ظاهر شد و حتی آمار حملات بلاروس از میزبان بیشتر بود. اگرچه اسکاتلندی‌ها با گل زودهنگام چی آدامز و گل دیرهنگام مک‌تامینی موفق شدند، اما بلاروس مستحق دست‌کم تساوی بود و حتی شکست آن‌ها می‌توانست ناعادلانه جلوه کند.
انتقادات بسیاری پس از بازی به عملکرد بازیکنان شاخص اسکاتلند مانند اندی رابرتسون و جان مک‌گین وارد شد. مک‌تامینی با وجود گلزنی، نسبت به فصل گذشته افت محسوسی داشت. بازی ضعیف در خط میانی و اشتباهات تاکتیکی چشمگیر بود. استیو کلارک نیز با وجود دستیابی به رکورد طولانی‌ترین دوره سرمربیگری تاریخ فوتبال مردان اسکاتلند، به شدت از کیفیت بازی تیم ناراضی بود.
اسکاتلند اکنون در آستانه دو بازی سرنوشت‌ساز مقابل یونان و دانمارک قرار گرفته است؛ دو بازی که تعیین‌کننده سرنوشت صعود به جام‌جهانی خواهند بود. علیرغم جایگاه خوب اسکاتلند در جدول، کسب نتایج اخیر با مقدار زیادی خوش‌شانسی همراه بوده و اگر شرایط بازی و کیفیت عملکرد بهبود نیابد، احتمال ناکامی در پلی‌آف بالاست.
مهاجمان جوان نظیر گانون-دوک تنها نقطه امیدبخش تیم بودند. با این وجود، موفقیت در این مقطع حیاتی نیازمند بازگشت روحیه تیمی و افزایش سطح استانداردهاست. بازیکنان و کادر فنی به خوبی می‌دانند که صرف اتکا به شانس مسیر صعود به جام‌جهانی را هموار نمی‌کند. تنها با عملکردی بهتر و هماهنگ‌تر می‌توان امید واقعی به حضور در جام‌جهانی داشت.
نظرات