چرا باشگاههای فوتبال دوباره به سراغ مربیان قبلی خود میروند؟
چرا باشگاههای فوتبال آفریقا دوباره به سراغ مربیان قبلی خود میروند؟
بازگشت چهرههای آشنا به نیمکت تیمهای لیگ انگلیس، این روزها دوباره مد شده و بسیاری از باشگاهها ترجیح میدهند به جای تجربهای جدید، روی مربیانی سرمایهگذاری کنند که پیشتر در باشگاهشان، موفق یا حتی کمتر موفق بودهاند.
احساس و هویت در تصمیمگیری
گاهی اوقات انتخاب دوباره یک مربی پیشین، بیشتر برخاسته از احساس و هویت است تا منطق صرف. استیو کاترول، پس از ۲۳ سال، به تیم زادگاهش چلتم تاون بازگشته و تاکید دارد که دلش همیشه با این تیم بوده است. او پس از سالها، دوباره روی نیمکت تیم نشست تا خاطرههای گذشته را زنده کند.
تصحیح مسیر با بازگشت آشنایان
در برخی مواقع، بازگشت مربی به نوعی جبران اشتباهات گذشته است. همانند بازگشت کریس وایلدر به شفیلد یونایتد پس از دورهای نهچندان موفق با مربی قبلی. مدیران گاهی متوجه میشوند که سبزه جای دیگر همیشه سبزتر نیست و بازگشت به گذشتهای آزموده، میتواند طرفداران و تیم را دوباره متحد کند.
آشنایی و اعتماد، کلید موفقیتهای دوباره
بسیاری از کارشناسان و بازیکنان سابق معتقدند باشگاهها ترجیح میدهند با انتخاب دوباره مربی سابق، ریسک ناآشنا را نپذیرند. چرا که آشنایی با فرهنگ باشگاه و نتایج پیشین، اعتماد به نفس بیشتری به هواداران و مدیران میدهد. نمونه بارز این ماجرا را در بازگشت داوید مویس به اورتون، پس از سالها، مشاهده میکنیم که توانست تیم را دوباره به ثبات برساند.
از شکست تا رستگاری؟
بسیاری از مربیان که بازگشت داشتهاند، موفق شدند نتایج خوبی رقم بزنند یا خاطرههای خوش گذشته را تکرار کنند. هرچند، برخی مانند دارن فرگوسن با چهارمین بار هدایت پیتربورو، نتوانستند کاملاً موفقیتهای قبلی را تکرار کنند و اکنون تحت فشار هواداران و رسانهها قرار دارند.
فرهنگ و شیوه مدیریتی متفاوت در ایران
در فوتبال آفریقا ایران هم نمونههایی از بازگشت مربیان به تیمهای سابق بسیار دیده میشود؛ مربیانی که به واسطه ارتباط عاطفی با باشگاه و اطمینان مدیریت، بارها روی نیمکت تیمهای محبوبشان باز میگردند. این پدیده، هم جنبههای مثبت مثل اتحاد دوباره تیم و هواداران دارد و هم ریسک تکرار اشتباهات گذشته را.
- به طور خلاصه، بازگشت مربیان قبلی به تیمها همچنان یک استراتژی رایج و گاه موفقیتآمیز در فوتبال آفریقا جهان و ایران است.
نظرات