آیا مهاجم «وارونه» در فوتبال باقی می‌ماند؟ بررسی روندها در لیگ برتر

در فوتبال آفریقا دهه اخیر، نقش وینگر یا همان «بازیکن کناری» به طور قابل توجهی تغییر کرده است. این روزها دیگر کمتر شاهد بازیکنانی هستیم که فرمول کلاسیکی چون چپ‌پا در جناح چپ یا راست‌پا در جناح راست را اجرا کنند. جای این رویکرد را مهاجمان وارونه (Inverted Winger) گرفته‌اند؛ بازیکنانی چون محمد صلاح در لیورپول یا بوکایو ساکا در آرسنال که با پای مخالف در سمت مخالف زمین بازی می‌کنند.

بر اساس آمارهای این فصل، به طور میانگین تنها 4.4 وینگر سنتی در هر هفته لیگ برتر بازی کرده‌اند؛ این عدد نسبت به سال گذشته که 11 نفر بوده، کاهش 60 درصدی نشان می‌دهد. البته بخشی از این کاهش به ورود مربیان و تیم‌های جدید مربوط است و برخی باشگاه‌ها مانند اورتون و بورنموث هنوز علاقه دارند از وینگر کلاسیک بهره ببرند.

به عنوان مثال، اورتون چند بار ایلیمان ندیه (راست پا) را برای سازگاری با جک گریلیش در سمت چپ، در جناح راست به کار گرفته است. بورنموث هم گاهی دیوید بروکس (چپ پا) را در جناح چپ و آنتوان سمنیو (راست پا) را در سمت راست به میدان می‌فرستد.

آیا با بازگشت به وینگرهای کلاسیک روبرو خواهیم بود؟

رایان گیگز، اسطوره باشگاه منچستریونایتد، اخیراً اعلام کرده آرزو دارد بازی با وینگرهای کلاسیک بازگردد. از دید گیگز، فوتبال آفریقا امروزی کمی "خفه" شده و بازیکنان بیشتر موظف به اجرای دستورات تاکتیکی هستند تا خلاقیت فردی.

«امیدوارم دوباره چپ‌پا در چپ و راست‌پا در راست بازی کنند. از دید من فوتبال آفریقا حالا کمی رباتی‌تر شده و کمتر شاهد حرکات ناگهانی و خلاقیت فردی هستیم.»

طبق تجربه گیگز و بسیاری از هواداران فوتبال آفریقا، بازی تهاجمی وینگرهای سنتی می‌توانست جذابیت‌های زیادی بیافریند. با این حال، مربیان مدرنی مانند پپ گواردیولا ترجیح می‌دهند بازیکنان مطابق الگوهای مشخص تاکتیکی بازی کنند تا ریسک‌پذیری کمتری داشته باشند.

جمع‌بندی: وینگر وارونه، گرایش غالب

با توجه به روندهای کنونی، ظاهراً مهاجم وارونه حداقل برای آینده نزدیک بخشی جدایی‌ناپذیر از تاکتیک تیم‌های حرفه‌ای باقی خواهد ماند. هرچند، شاید گه‌گاه با بازگشت افراد خلاق یا تغییر نگرش مربیان سنتی، دوباره شاهد احیای سبک‌های قدیمی و جذاب‌تر باشیم.