آیا کند شدن زمین‌های تنیس به نفع آلکاراز و سینر است؟ بررسی ادعای فدرر
در فضای تنیس ساحلی جهان، صحبت‌های اخیر راجر فدرر درباره سرعت زمین‌ها بازتاب گسترده‌ای پیدا کرده است. او معتقد است به دلایل تجاری و افزایش احتمال صعود ستارگان نو ظهور مثل کارلوس آلکاراز و یانیک سینر به فینال، مدیران تورنمنت‌ها سرعت زمین‌ها را کاهش داده‌اند. این ادعا را الکساندر زورف، نفر سوم دنیا هم تایید کرده است. اما واقعیت چیست؟
مقایسه‌ای با گذشته؛ بازی متنوع یا سبک یکنواخت؟
در دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ شمسی (۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی)، زمین‌های تنیس ساحلی به دو نوع عمده تقسیم می‌شد: زمین‌های خاک رس و زمین‌های سریع مثل چمن یا هارد. در آن سال‌ها تفاوت سبک بازی و تخصص بازیکنان به زمین‌ها باعث جذابیت بیشتر مسابقات می‌شد. اما امروز، بسیاری از زمین‌های جهان با سرعت متوسط آماده‌سازی می‌شوند و تفاوت زیادی از این نظر بین سطح‌ها وجود ندارد.
آیا واقعاً زمین‌ها کندتر شده‌اند؟
برخلاف تصور عمومی، آمار منتشر شده از مسابقات Masters 1000 در سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد زمین‌ها از سال ۲۰۱۷ کمی سریع‌تر شده‌اند. البته، سریع‌ترین زمین‌ها هم اکنون در دسته «متوسط – سریع» قرار می‌گیرند و خبری از سرعت‌های سال‌های گذشته نیست.
تکنولوژی توپ‌ها و زه راکت‌ها هم باعث شده تفاوت واکنش توپ در سطوح مختلف (مثل خاک، هارد یا چمن) کمتر شود. به علاوه، داده‌های رسمی عمدتاً بر اساس زمین‌های اصلی و تحت تأثیر شرایط جوی (گرما، رطوبت) و میزان شن و ماسه به کار رفته‌اند.
آیا منفعت بازیکنان خاص ملاک انتخاب سرعت زمین است؟
مدیر تورنمنت سینسیناتی، باب موران، این فرضیه را قویاً رد می‌کند. او تاکید می‌کند هدفشان ایجاد یکنواختی و تجربه بهتر برای بازیکنان است و افزایش احتمال فینال برای یک یا دو بازیکن خاص در تصمیم‌گیری آن‌ها جایی ندارد. از طرفی بازیکنان اگر سرعت زمین از محدوده استاندارد سریع‌تر باشد، معمولاً واکنش منفی نشان می‌دهند.
کند شدن زمین؛ مرگ بازی سا‌رو والی؟
فدراسیون‌های مختلف، برای جذاب‌تر شدن بازی و کاهش آمار اَیس و برتری بازهای سرویس – والی (خصوصاً برای تماشاگر ایرانی)، زمین‌ها را کمی کندتر انتخاب می‌کنند تا بازیکنان مجبور به ساخت امتیاز و تبادل بیشتر شوند. این مساله شاید برای دوستداران تنوع سبک بازی چندان خوشایند نباشد، اما برای بیننده تلویزیونی و بازاریابی ورزش نتیجه‌بخش بوده است.
جمع‌بندی
در نهایت به نظر می‌رسد سرعت زمین‌ها عملاً ظرف سال‌های اخیر تغییر چندانی نداشته و تفاوت‌ها اغلب در حد «متوسط» باقی مانده‌اند. هدف اصلی مدیران مسابقات، لزوماً کمک به بازیکن خاص نیست، بلکه یکنواختی و جذابیت مسابقات برای تماشاگران و حفظ استاندارد بین تورنمنت‌هاست. اما برای علاقه‌مندان به تنیس ساحلی کلاسیک و مواجهه سبک‌های متفاوت، این خبر الزاماً خوشایند نیست؛ فضایی که زمانی افسانه‌هایی چون سمپراس، بکر و آگاسی در آن می‌درخشیدند.
نظرات