تحلیل ال‌کلاسیکو: درخشش بیلینگام، نگرانی درباره وینیسیوس و سقوط بارسلونا

رئال مادرید: پیروزی شیرین، اما با چاشنی تنش

رئال مادرید موفق شد با نتیجه ۲-۱ از سد بارسلونا بگذرد و اختلافش را در صدر جدول لالیگا به پنج امتیاز برساند. عملکرد تاکتیکی ژابی آلونسو در نخستین تجربه ال‌کلاسیکوی خود قابل تحسین بود؛ او توانست نه‌تنها حملات بارسا را به خوبی خنثی کند، بلکه از آزادی عمل بلینگام در میانه میدان بهره ببرد.

بلینگام این فرصت را داشت که بعد از ماه‌ها دوری به علت مصدومیت، با گل و پاس گل، ارزش واقعی خود را نشان دهد. حضور کامی‌وینگا در مرکز زمین و آزادی حرکتی که به بلینگام داده شد، نقطه عطفی در بازی رئال بود.

رشد تنش‌های وینیسیوس

در سوی دیگر، رفتار وینیسیوس جونیور پس از تعویض در دقیقه ۷۲، بازهم مسأله رابطه پرتنش او با باشگاه را برجسته کرد. وینیسیوس که انتظار داشت محور اصلی باشد، با توجه به جذب بازیکنی مثل امباپه حس می‌کند کمتر حمایت می‌شود. شایعات اخیر حول احتمال جدایی او نیز به این فضای ملتهب دامن زده است.

واکنش غیرحرفه‌ای او پس از تعویض، نه‌تنها باعث ناراحتی سرمربی، بلکه هواداران و هم‌تیمی‌ها شده است. به نظر می‌رسد ایجاد آشتی کامل بین باشگاه و این وینگر جوان، در حال حاضر دور از انتظار باشد.

بارسلونا؛ تکرار مشکلات و نبود راهکار

بارسلونا عملکردی ناامیدکننده ارائه داد. با غیبت بازیکنانی چون رافینیا، لواندوفسکی و دنی اولمو، سیستم بازی هانسی فلیک کارآیی لازم را نداشت. مدافعان بارسا اغلب در برابر حملات رئال با مشکل مواجه بودند، و یامال ستاره جوان‌شان هم نتوانست همچون فصل گذشته تأثیرگذار ظاهر شود.

در نیمه دوم، بارسلونا تلاش کرد با حضور مارکوس رشفورد – خرید قرضی جدید – از کناره‌ها خطرساز شود. اما به دلیل عدم حمایت و بسته بودن فضا، او اغلب تنها می‌ماند و موقعیت‌هایش به گل ختم نمی‌شد. بارسا کنترلی که در ال‌کلاسیکوهای دور داشت را از دست داده و بدون بازگشت مهره‌های کلیدی، راه دشواری در پیش خواهد داشت.

جمع‌بندی

ال‌کلاسیکوی اخیر علاوه بر تثبیت قدرت رئال مادرید، نشانه‌هایی از تزلزل ساختاری بارسلونا و تنش‌های درونی میان ستاره‌های رئال را آشکار کرد. با بازگشت بازیکنان مصدوم و مشخص شدن تکلیف وینیسیوس جونیور، باید دید ادامه فصل چه شگفتی‌هایی در راه است.