بازگشت مارتین اونیل به سلتیک؛ یک هفته پر از شگفتی در فوتبال اسکاتلند

در هفته‌ای که گذشت، فوتبال اسکاتلند شاهد یکی از شگفت‌انگیزترین اتفاقات سال‌های اخیر خود بود؛ بازگشت غیرمنتظره مارتین اونیل به عنوان سرمربی موقت تیم سلتیک. این بازگشت به خصوص برای هواداران قدیمی تیم سلتیک، بسیار نوستالژیک و خوشایند بود، چرا که اونیل نزدیک به ۲۰ سال پیش یکی از موفق‌ترین دوران‌های باشگاه را رقم زده بود.

اونیل خیلی سریع و در زمانی بسیار کوتاه قبول کرد که هدایت تیم را در یکی از حساس‌ترین مقاطع فصل بر عهده بگیرد؛ پس از استعفای ناگهانی برندن راجرز که تیم را در شرایط ناپایدار جسمی و روحی رها کرد. در اولین بازی، تیم سلتیک موفق شد با یک نمایش هجومی، فالکریک را پرگل شکست دهد. اما آزمون بزرگ‌تر، مصاف با رنجرز در نیمه‌نهایی لیگ کاپ بود.

در مسابقه‌ای سرشار از استرس و هیجان، تیم سلتیک موفق شد پس از ۱۲۰ دقیقه، رنجرز ۱۰ نفره را با نتیجه ۳ بر ۱ مغلوب کند. اونیل پس از بازی با شوخی به خبرنگاران گفت: «من دوشنبه ۷۳ سال داشتم... اما حالا ۹۴ سالمه!» همین شوخی‌ها و فضای دوستانه‌ای که او با خود به تیم آورده، باعث شده تیم حالتی متحد و مصمم پیدا کند.

از منظر ایرانی، همیشه دنبال کردن وضعیت تیم‌های بزرگ اروپایی مثل تیم سلتیک و فینال‌های پرهوادار اسکاتلند جذابیت خاص خود را دارد. تیم‌هایی با پیشینه، فرهنگ و هواداران پرشور، در چنین بازه‌هایی از فصل، خاطرات و روایت‌هایی فراتر از نتایج ثبت می‌کنند. موضوع مهم‌تر برای تیم سلتیک این است که آیا اونیل تا فینال همراه آن‌ها خواهد ماند یا باشگاه به سرعت به دنبال جانشین دائمی می‌رود؟

کماکان مدیریت تیم سلتیک تمایل دارد در پنجره ملی نوامبر، سرمربی نهایی خود را پیدا کند. اما حضور دوباره اونیل در کنار زمین، دست‌کم یادآور روزهای طلایی تیم سلتیک و شاید فرصتی برای بازسازی روحیه باشگاه است؛ حتی اگر موقتی باشد.

جمع‌بندی: برای طرفداران ایرانی فوتبال اروپا، قصه این روزهای تیم سلتیک نشان‌دهنده اهمیت شخصیت سرمربی و تأثیر آن بر بازیکنان و باشگاه است. حال باید دید آیا جادوی اونیل می‌تواند تیم سلتیک را به یک جام دیگر برساند یا بزودی باید شاهد تغییرات اساسی دیگری باشیم.