گابریل زاکوانی؛ ستاره پیشین پیتربورو که آرزوهای جام جهانی را واقعی میکند
در دنیای مدرن فوتبال، ملیت بازیکنان دیگر مرز جغرافیایی و شناسنامهای ندارد. به ویژه برای کشورهایی مانند جمهوری دموکراتیک کنگو که جمعیت زیادی ازآنها طی دهههای اخیر به اروپا مهاجرت کرده، تلاش برای جذب بازیکنان با ریشه کنگویی بیش از پیش اهمیت یافته است. گابریل زاکوانی، مدافع پیشین تیم پیتربورو و تیم ملی کنگو، اکنون یکی از افرادی است که نقش مشاور فنی را دارد و به شکار استعدادها از میان دیاسپورای کنگویی و ترغیب آنها برای بازی در تیم ملی کشور مادریشان میپردازد.
زاکوانی که خود متولد کینشاسا است اما از کودکی در انگلیس زندگی کرده، پس از بازنشستگی، جذب بازیکنانی چون یوان ویسا و Aaron Wan-Bissaka را به تیم ملی کنگو برعهده گرفت. او معتقد است صحبت با خانواده و والدین بازیکنان نقشی کلیدی در تصمیمگیری دارد: «هنگامی که والدین حس کنند فضای مناسبی برای پسرشان فراهم است، روند جذب بازیکن به مراتب سادهتر میشود.»
امروزه حضور بازیکنان متولد اروپا در تیم ملی کنگو آنقدر زیاد شده که همسطح امکانات کادر، زیرساختها و حتی هماهنگیهای زبانی رشد چشمگیری داشته است. زاکوانی، که خود به هشت زبان مسلط است، این مزیت را بزرگترین نقطه قوت خود میداند: «بازیکنان اروپایی اغلب چند زبانه هستند و ارتباط بین آنها آسانتر شده است.»
این روند تنها مختص کنگو نیست. کشورهایی مانند تونس، مالی، مراکش و الجزایر نیز از تجربه مهاجران و دیاسپورا در تیم ملی خود بهره میبرند و حتی برخی با ساخت بانکهای اطلاعاتی ویژه استعدادها، کار را علمی و سازماندهیشده پیگیری میکنند. مورد مراکش و ستارههایی چون اشرف حکیمی که از نوجوانی پایش به تیم ملی باز شد، نمونه موفق این راهبرد است.
در فوتبال ایران نیز سالهاست موضوع جذب بازیکنان ایرانیآلمانی، ایرانی-سوئدی یا ایرانیهایی با تابعیت دوم مطرح بوده است و حالا نمونه موفق کشورهای آفریقایی و شمال آفریقا میتواند الگوی خوبی برای استفاده از پتانسیل دیاسپورای فوتبالی ایران باشد.
امروز تیم ملی کنگو با حضور چهرههایی چون زاکوانی به عنوان تسهیلگر، در آستانه خلق شگفتی در جام ملتهای آفریقا و مرحله پلیآف جام جهانی است؛ ثمره نسلی که فراتر از مرزها رویای ملی پوش شدن را زندگی میکند.
نظرات