تاریخی تازه برای تنیس بانوان در کوئینز؛ از شورِ «بولتوکانوی» تا انرژی خانه‌گی
رقابت‌های امسال تنیس کوئینز لندن برای نخستین بار پس از سال ۱۹۷۳ میزبان بانوان شد. این بازگشت تاریخی با قهرمانی تاتجانا ماریا شکل گرفت و سلطنت نیم‌قرنی اُلگا موروزُوای روسی را پایان داد.
حضور چهره‌های محبوب ملی مثل اما رادوکانو و کِیتی بولتر و فوران انرژی هواداران بریتانیایی به تجربه‌ای کم‌نظیر انجامید. همکاری جذاب و غیرمنتظره رادوکانو و بولتر در بخش دونفره، با لقب تازه‌وارد «بولتوکانوی»، نقطه اوج این جشن ورزشی شد. آن‌ها توانستند با خلق فضای صمیمی و شادی‌بخش روی زمین و تعامل با تماشاگران، لحظاتی خاطره‌انگیز را رقم بزنند.
برای بسیاری از تنیس‌بازان بریتانیایی، بازی در کوئینز یک رؤیای قدیمی بود؛ محلی که بسیاری‌شان در آن زندگی و تمرین می‌کنند و با حضور خانواده و دوستانشان، حس خانه‌گی و آرامش را به تنیس حرفه‌ای پرتنش افزودند. اما رادوکانو پس از حذف گفت: «راحتی و فضای دوست‌داشتنی اینجا باعث شده بازی آزادتری داشته باشم.» هواداران نیز استقبال خوبی از او داشتند و شور و شوق در سکوها موج می‌زد.
از دیگر حواشی مثبت رویداد، کاهش محسوس قیمت بلیت‌ها نسبت به بخش مردان و استقبال ۶۶ هزار نفری مخاطبان بود؛ عددی که رتبه سومین رویداد پرتماشاگر WTA را برای کوئینز ثبت کرد. جالب اینکه بیشتر خریداران بلیت خانم‌ها بودند که نشانی از موج نو و مخاطبی متفاوت در این رویداد شد.
نگرانی‌ها درباره کیفیت زمین‌های چمن با وجود برگزاری مسابقات پشت سر هم، بی‌اساس از آب در آمد؛ مسئولان مسابقات تاکید کردند که شرایط زمین همچنان عالی مانده و کیفیتی نزدیک به روزهای ابتدایی ویمبلدون دارد. حتی بازیکنان مرد شاغل در تورنمنت مردانه نیز شکایتی از وضعیت نداشتند.
برگزاری مستقل این تورنمنت بانوان، فرصتی بود تا توجه رسانه‌ها و تماشاگران کاملاً بر روی ورزشکاران زن و استعدادهای بریتانیایی متمرکز شود؛ رویدادی که به گفته کِیتی بولتر می‌تواند شروع فصل نوینی برای تنیس بانوان باشد. مسئولان تنیس بریتانیا نیز وعده دادند تا چند سال آینده جایزه مالی مردان و زنان را یکسان کنند و روند حمایت از دختران تنیس‌باز را ادامه دهند.
در مجموع، هفته‌ای سرشار از هیجان و حس خوبِ ملی برای ورزش بانوان، هواداران تنیس و شهر لندن رقم خورد؛ اتفاقی که نوید روزهای پُر رونق‌تر برای تنیس زنان بریتانیا را می‌دهد.
نظرات