بازگشت احساسی ونوس ویلیامز به رقابت‌های اپن آمریکا؛ تحسین در شکست
در شبی احساسی از مسابقات یو اس اوپن، ونوس ویلیامز، قهرمان دو دوره این رقابت‌ها، با وجود شکست ۲-۱ مقابل کارولینا موخووا، نمایشی قابل‌تحسین ارائه داد و نشان داد که هنوز میل و انگیزه ادامه دادن در او وجود دارد.
ویلیامز ۴۵ ساله که عنوان سومین زن مسن تاریخ اپن آمریکا در دوران اوپن را نیز یدک می‌کشد، پس از مشکلات جسمی فراوان، از جمله بیماری خودایمنی شوگرن و فیبروم‌های شدید رحمی، توانست بار دیگر به میدان بازگردد و در کنفرانس مطبوعاتی بعد از بازی با چشمانی اشک‌آلود گفت: «بازگشت به میدان، فرصتی بود برای اینکه بتوانم تنیس را به شکلی سالم‌تر تجربه کنم. زمانی که بیمار بازی می‌کنی، نه تنها جسمت بلکه ذهنت هم درگیر است. حالا حس رهایی بیشتری دارم.»
باوجود شکست در دور اول، او اعتراف کرد که نسبت به بازی یک‌طرفه سال ۲۰۲۰ مقابل همین حریف، این بار شرایط جسمانی بهتری داشته و از این بابت شکرگزار است.
بازگشت ویلیامز به رقابت‌های امسال در حالی رخ داد که مدت زیادی به عنوان بازیکن غیرفعال شناخته می‌شد و حتی برخی معتقد بودند اختصاص دادن سهمیه مسابقات به او، فرصت را از بازیکنان جوان‌تر می‌گیرد. اما سطح بالای بازی او مقابل یکی از مدعیان، به این تردیدها پاسخ داد. هرچند ویلیامز با تجربه کم بازی در ماه‌های اخیر، در ست سوم افت کرد، اما نشان داد هنوز قدرت رقابت دارد.
با این حال، آینده او در تنیس حرفه‌ای همچنان با ابهام روبروست. خودش در این باره گفت: «دوست دارم هر کاری که میل دارم انجام بدهم. اما برای رفتن به تورنمنت‌های دور از خانه، تردید دارم.»
بازگشت و بازی احساسی او باعث شد هواداران زیادی از سراسر آمریکا و به ویژه نسل‌های قدیمی‌تر به فلشینگ مدوز بیایند تا شاید آخرین بار حضوری او را روی زمین تنیس ببینند. دانیس آلن، هوادار دیرینه ویلیامز، گفت: «ونوس یک اسطوره است و دیدن او باعث شد به تنیس ادامه بدهم.»
ونوس ویلیامز نماد تغییر در تنیس بانوان بود؛ چه از لحاظ قدرت بازی و سبک تهاجمی، چه با تلاش‌هایش برای تحقق برابری جوایز مالی برای زنان، چه با الهام‌بخشی به نسل‌های جوان‌تر و کمک به رشد رشته نزد دختران آفریقایی-آمریکایی.
شاید باز هم او را در میادین ببینیم یا این آخرین حضورش باشد، اما قطعا اثرگذاری و نام ونوس ویلیامز برای همیشه در تاریخ تنیس جهان جاودانه خواهد ماند.
نظرات