انتشار بوی ماریجوانا در اوپن آمریکا؛ جدالی میان فرهنگ شهری و قوانین تنیس

مسابقات اوپن آمریکا همواره به عنوان پرهیاهوترین و متفاوت‌ترین گرند اسلم‌های دنیای تنیس شناخته می‌شود؛ جایی که صدای قطارها، هواپیماهای عبوری و جمعیتی پرشور به اندازه صدای برخورد توپ با راکت، بخشی از فضای رقابتی را تشکیل می‌دهد. اما طی سال‌های اخیر، ورود بوی شدید و متمایز ماریجوانا به فضای رقابت‌ها، مسئله‌ای جدید و جنجالی را به وجود آورده است.

بازیکنان مختلف از جمله کسپر رود، نیک کریوس و ماریا ساکاری به انتقاد از بوی ماریجوانا در محوطه مسابقات پرداخته‌اند. کسپر رود، یکی از فینالیست‌های اوپن آمریکا، اعلام کرده است که بوی ماریجوانا بزرگ‌ترین مشکلش با شهر نیویورک است و تمرکز در چنین فضایی دشوار می‌شود. زوراِو حتی فضای برخی زمین‌ها را با 'اتاق نشیمن اسنوپ داگ' مقایسه کرده است!

قوانین اوپن آمریکا هر گونه استعمال دخانیات، از جمله ماریجوانا، را در محدوده مسابقات مطلقاً ممنوع اعلام کرده است. اما با قانونی شدن مصرف تفننی ماریجوانا در ایالت نیویورک از سال ۲۰۲۱ و مجاورت محل مسابقات با پارک عمومی کرونا، حضور بوی ماریجوانا در هوای آزاد اطراف زمین‌ها به یک واقعیت روزمره تبدیل شده است؛ بسیاری از تماشاگران و حتی کارمندان مسابقات به راحتی به مصرف این ماده در خارج از محدوده مجاز می‌پردازند.

مقامات برگزاری اوپن تاکید دارند که اجازه استعمال هیچ نوع دخانیات در مجموعه بیلی جین کینگ داده نمی‌شود و از طریق همکاری با پلیس و واحدهای امنیتی، تلاش دارند محیطی پاک و مطابق قوانین ایجاد کنند. با این حال، کنترل بو و اثرات آن، خصوصاً در زمین‌هایی مانند زمین شماره ۱۷ که نزدیک پارک قرار دارد، عملاً دشوار است.

واکنش عمومی مردم و تماشاگران اما متفاوت است؛ بعضی‌ها این پدیده را جزئی از زندگی در نیویورک و بخشی از تفاوت‌های فرهنگی آن نسبت به تورنمنت‌های رسمیت‌گراتر مانند ویمبلدون و رولان گاروس می‌دانند. آنان معتقدند بو و رفتارهای نسبتاً آزادتر صرفاً بخشی از هویت این رویداد و شهر نیویورک است.

در نهایت اوپن آمریکا به عنوان گرند اسلمی با فضا و فرهنگی متمایز، بازتاب‌دهنده تضاد میان قوانین سنتی ورزش و تغییرات گسترده اجتماعی-فرهنگی جامعه آمریکاست. شرایطی که بازیکنان باید با آن سازگار شوند و بخشی از جذابیت غیرمنتظره این تورنمنت را رقم زده است.