بررسی آخرین ساعات نقل و انتقالات فوتبال اروپا؛ رکوردشکنی، هیجان و هرج‌ومرج
آخرین ساعات نقل و انتقالات تابستانی لیگ برتر انگلیس همیشه با هیجان و استرس همراه است اما امسال این هیجان به اوج خود رسید. مذاکرات لحظه آخری، عصبانیت بعضی مدیران باشگاه‌ها و حتی حس خوشحالی برخی برای فرا رسیدن تعطیلات بازی‌های ملی، فضای پرتنشی را رقم زد. نقل و انتقالات امسال به قدری پراتفاق بود که حتی برخی از مدیران به شوخی عنوان کردند: «همه نیاز به کمی آرامش دارند!»
یکی از جنجالی‌ترین اتفاقات این دوره، انتقال الکساندر ایساک به لیورپول با مبلغی رکوردشکن بود. لیورپول با رفتارهایی که به «رفتار رئالی» معروف شده و رقبا را عصبی می‌کرد، نقش پررنگی در بازار داشت. تلاش دیرهنگام لیورپول برای جذب مارک گوهی از کریستال پالاس که در نهایت ناکام ماند، بار دیگر بر استرس این شب پرهیاهو افزود. با سقوط این انتقال، حتی مذاکره ایساک ساده به‌نظر می‌رسید!
این پنجره بار دیگر رکورد هزینه‌کرد تاریخ فوتبال انگلیس را جابجا کرد؛ آن هم پنج روز پیش از پایان نقل و انتقالات. برآوردها نشان می‌دهد مجموع هزینه‌های باشگاه‌ها از ۳ میلیارد پوند هم فراتر رفته که نشانه‌ای از وضعیت عجیب لیگ انگلیس و فاصله عظیم مالی آن نسبت به سایر لیگ‌های اروپا است؛ تفاوتی که به ویژه در مقایسه با بوندس‌لیگا به چشم می‌خورد.
اما شور و هیجان تنها به مبلغ قراردادها محدود نشد؛ شکل مذاکرات، از پیشنهادهای ناگهانی تا بی‌ثباتی کامل، فضای منحصربه‌فردی ساخت. برخی انتقال‌ها تا چهار یا پنج بار در طول ۲۴ ساعت آخر به بن‌بست خوردند و مجدداً بازشدند. باشگاه‌های بزرگی حتی سراغ بازیکنانی رفتند که تا دو روز پیش امکانی در مورد جذب‌شان نمی‌دیدند!
این شرایط باعث ناراحتی و دلخوری برخی مدیران و بازیکنان شد اما در عین حال نوعی رقابت و تاکتیک را هم میان تیم‌های مطرح ایجاد کرد. مثلا آرسنال با خریدهای گران‌قیمت ازجمله ابریچی ایزه و ویکتور گیوکرش، وارد رقابت با لیورپول شد.
انتقال ایساک و تلاش‌های لیورپول و آرسنال تنها بخشی از ماجرا بود. رفتارهای پیچیده و گاه ناجوانمردانه برخی تیم‌ها باعث شد برخی بازیکنان برای رسیدن به تیم دلخواه خود دست به اقداماتی بزنند که شاید سال‌های قبل معمول نبود. همچنین رأی اخیر فیفا درباره قراردادها و تفسیر ماده ۱۷ که احتمالاً به بازیکنان کمک می‌کند راحت‌تر از قرارداد خارج شوند، می‌تواند روی آینده بازار نقل و انتقالات تاثیر بگذارد.
از سوی دیگر، باشگاه‌ها نیز با فشارهای اقتصادی و قوانین کنترل مالی (PSR) مواجه بودند؛ موضوعی که باعث شد برخی معاملات صرفاً برای اهداف غیرورزشی انجام شود. باشگاه‌هایی مثل استون ویلا که قبلاً بیشتر خرج می‌کردند، حالا باید مراقب سقف دستمزد و درآمدشان باشند.
در نهایت، اینکه چه باشگاهی «برنده» بازار نقل و انتقالات شد، موضوعی است که باید تا شروع بازی‌ها صبر کرد. اکنون باشگاه‌هایی مثل لیورپول، آرسنال و ساندرلند بیشترین رضایت را دارند، اما باشگاه‌هایی مثل نیوکاسل، ویلا، کریستال پالاس و فولام کمتر راضی هستند. البته این رضایت‌ها هم می‌تواند به سرعت تغییر کند!
روز پایانی نقل و انتقالات، نمادی شد از تکرار دیوانگی‌ها و رکوردشکنی‌های مالی، که مشخص نیست عاقبت آن برای فوتبال اروپا چه خواهد بود.
نظرات