نگرانی بازیکنان تنیس از فرسودگی ناشی از تقویم فشرده مسابقات

در سال‌های اخیر، انتقاد ستارگان تنیس به تقویم طولانی و حجم بالای مسابقات، به موضوعی پررنگ تبدیل شده است. الکس دیمینور، تنیس‌باز استرالیایی و نفر نهم جهان، پس از حذف زودهنگامش در رولان گاروس از «احساس فرسودگی کامل» صحبت کرده و تأکید کرده است که ادامه این روند موجب کوتاه‌تر شدن دوران حرفه‌ای بازیکنان می‌شود.

تقویم حرفه‌ای تنیس مردان و زنان تقریباً ۱۱ ماه از سال را پوشش می‌دهد و بازیکنان برتر ناچارند برای حفظ رده‌بندی خود در حداقل 17-25 تورنمنت شرکت کنند. طبق آمار، یانیک سینر، نفر اول مردان، سال گذشته در ۱۷ تورنمنت شرکت کرد و آرینا سابالنکا، نفر اول زنان هم ۱۷ مسابقه را تجربه کرد.

کاسپر رود، فینالیست دو دوره رولان گاروس هم به شکل رتبه‌بندی اعتراض کرده و سیستم امتیازگیری فعلی را «ماراتن فرسایشی» خوانده است. وی و دیمینور معتقدند غیبت در برخی مسابقات به دلیل مصدومیت یا خستگی به طور مستقیم با از دست دادن جایگاه رنکینگ و فرصت‌های اقتصادی همراه است.

نائومی اوساکا، ستاره ژاپنی، نیز از تجربه بازی در شرایط مصدومیت صحبت کرده و انرژی روانی بالایی را که برای حضور مستمر در تور نیاز است، برجسته می‌کند. آسیب‌دیدگی و مسابقات پی ‌در پی باعث شده بسیاری از بازیکنان همواره زیر سایه نگرانی جسمانی و ذهنی به کار خود ادامه دهند.

اتحادیه‌های ATP و WTA ضمن بیان اهمیت سلامت بازیکنان، هدف خود را ایجاد فرصت‌های درآمدی بیشتر و افزایش دوره استراحت عنوان کرده‌اند. با این حال، بسیاری معتقدند اجرای واقعی این اصلاحات زمان‌بر خواهد بود و نگرانی فرسودگی همچنان پابرجاست.

از دیدگاه ورزش تنیس در ایران، این دغدغه‌ها می‌تواند زنگ هشداری برای فدراسیون‌ها و مربیان باشد تا شرایط جسمی و روانی بازیکنان حرفه‌ای و حتی نوجوانان مستعد را در نظر داشته باشند.