شکست مورینیو اما ماندگاری عشق هواداران در بازگشت به چلسی

بازگشت ژوزه مورینیو به ورزشگاه استمفوردبریج، هرچند با شکست بنفیکا مقابل چلسی همراه شد، اما لحظات احساسی و خاطره‌انگیزی را رقم زد. مورینیو که خود را زمانی «آقای خاص» چلسی نامیده بود، حالا با سابقه‌ای غنی و پرحاشیه به خانه‌ای برگشته بود که بیش از هر جای دیگر مورد علاقه و احترام قرار دارد.

هواداران چلسی در بخش‌های مختلف ورزشگاه و به خصوص در جایگاه متیو هاردینگ و “شِد”، بارها نام او را فریاد زدند و به او خوشامد گفتند. او هم اگرچه تمرکز کاملش را معطوف زمین مسابقه کرده بود، اما با لبخند و حرکات دست محبت خود به هواداران نشان داد.

مصاحبه‌های مورینیو پس از بازی هم حال و هوای گذشته را زنده کرد؛ همان رابطه دوستانه و صادقانه با کارکنان قدیمی باشگاه، از جمله برایان پولمن که پس از ۵۶ سال خدمت در چلسی به تازگی بازنشسته شده است. صحنه‌ای که مورینیو با شوخی از پولمن خواست بیسکوییت مورد علاقه‌اش را پیدا کند و با او به گرمی خوش و بش کرد، برای خیلی‌ها یادآور روزهایی بود که باشگاه چلسی در اوج بود.

در کنار این، او با بازیکن سابقش، جو کول، پیش از آغاز مسابقه به گرمی صحبت کرد و با هواداران تیم سابقش برخوردی پر از احترام داشت. حتی قبل از رفتن به رختکن، پیراهن یک هوادار جوان را امضا کرد که این رفتارها مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت.

مورینیو با وجود شکست، به تصمیمات داوری معترض بود و تمام تلاشش را برای موفقیت تیم جدیدش به کار گرفت. اما باز هم مشخص بود که برای او خانه واقعی همان چلسی است، حتی اگر با تیم حریف برگشته باشد.

دیدن مورینیو در کنار خط، در حالی که تلاش می‌کرد آرامش را به طرفداران بنفیکا و بازیکنان منتقل کند، یادآور رفتارهای کاراکتری او در گذشته بود. گرچه همان سرخوشی و اسلاید knee معروف دیگر در کارش دیده نمی‌شود، اما شخصیت ویژه او در فوتبال انگلیس همچنان دوست‌داشتنی باقی مانده است.

در مجموع، بازگشت مورینیو به چلسی، جدا از نتیجه بازی، نشان‌دهنده پیوند عمیق این مربی پرتغالی با باشگاه و هوادارانش بود؛ پیوندی که به سادگی گسسته نخواهد شد و نشان می‌دهد برخی روابط ورزشی، فراتر از برد و باخت در میدان معنا دارند.