آیا کندتر شدن زمین‌های تنیس به نفع آلکاراز و سینر است؟ بررسی ادعاهای فدرر
ادعای تازه راجر فدرر مبنی بر اینکه مدیران تورنمنت‌ها زمین‌ها را به عمد کند می‌کنند تا شانس ستاره‌هایی مانند کارلوس آلکاراز و یانیک سینر برای حضور در فینال‌ها بیشتر شود، موجی از بحث و نقد میان طرفداران تنیس جهان و به خصوص ایرانیان علاقمند به این ورزش ایجاد کرده است.
آلکاراز و سینر، دو ستاره جوان تنیس جهان، امسال چهار گرند اسلم را میان خود تقسیم کردند و در سه فینال به مصاف هم رفتند. ادعای فدرر از این نگرانی حکایت دارد که یکنواخت‌شدن شرایط بازی باعث غلبه سبک بازی خاصی شده و به مرور زمان از جذابیت، تنوع و غیرقابل پیش‌بینی بودن رقابت‌ها کم می‌کند.
در گذشته، تفاوت چشمگیری بین زمین‌های سریع (چمن و هارد) و زمین‌های کند مانند خاک وجود داشت. بازیکنان مجبور بودند برای موفقیت در گرند اسلم‌ها سبک خود را تغییر دهند. این موضوع باعث شکل‌گیری هویت منحصربه‌فرد برای تورنمنت‌ها و بازیکنان می‌شد. امروز اما به لطف فناوری‌های جدید، کنترل سرسختانه بر توپ‌ها و نزدیکی سرعت سطوح مختلف، تفاوت‌ها کم شده است.
با وجودی که آمارها نشان می‌دهد عمده زمین‌های مسترز ۱۰۰۰ نسبت به سال ۲۰۱۷ کمی سریع‌تر شده‌اند، اما همه در طیف متوسط و متوسط-سریع قرار دارند. این روند باعث شده که بازیکنان برای موفقیت در خاک، چمن یا هارد تفاوتی اساسی در بازی‌شان ایجاد نکنند و همه چیز بیشتر به توانایی تاکتیکی عمومی و فیزیکی بازیکنان بستگی پیدا کند تا به تخصص و مهارت سازگاری با شرایط خاص.
کارشناسان تنیس معتقدند که این یکدستی به ضرر بازیکنان سرویس-والی‌زن و سبک‌های متنوع شده است. بلکه حتی فدراسیون‌ها و مدیران زمین تأکید می‌کنند که به هیچ عنوان به نفع بازیکنی زمین را دستکاری نمی‌کنند و هدف اصلی، ثبات و بهبود کیفیت بازی برای تماشاگران است.
در ایران نیز بسیاری از مربیان و بازیکنان با این دغدغه فدرر هم‌نظر هستند که تکرار سبک و سرعت مشابه در تمامی مسابقات، می‌تواند جذابیت تنیس را در بلند‌مدت کاهش دهد و باید با بازگرداندن تنوع به ساختار زمین‌ها، مهیج‌تر شدن رقابت‌ها را تضمین کرد.
نظرات