بازگشت احساسی تام لاکیر به میادین فوتبال و رؤیای بازگشت به تیم ملی ولز
احساسات تام لاکیر پس از بازگشت به فوتبال؛ امید به تیم ملی ولز
تام لاکیر، مدافع ولزی بریستول روورز، پس از دو سال جدایی اجباری به دلیل ایست قلبی و دو عمل جراحی سخت مچ پا، دوباره قدم در میدان فوتبال گذاشت. او در آذر ۱۴۰۲ طی بازی برای لوتون در لیگ برتر دچار ایست قلبی شد؛ اتفاقی برای دومین بار طی هشت ماه پس از سقوطش در دیدار پلیآف چمپیونشیپ در ومبلی. پس از آن با دو جراحی مچ پا، آینده فوتبالیاش در پردهای از ابهام قرار گرفت.
لاکیر در گفتوگوی مفصلی با بیبیسی، از حس و حال ناب خود هنگام بازگشت صحبت کرد: «حاضر بودم هر چه دارم بدهم تا فقط چهار دقیقه دوباره بتوانم فوتبال بازی کنم. وقتی دو عمل مچ پا و دو عمل قلب داشته باشی، انگیزهی قدرتبخش بازگشت، همان عشق به فوتبال و باشگاه دوران کودکی است.»
در بازگشت به میادین، احساسات و خاطرات گذشته، او را پس از صحبتهای سرمربی در رختکن و تشویق تماشاگران غرق در اشک کرد، اما به محض شروع بازی، دوباره خود حرفهایاش را یافت و به رقابت بازگشت.
لاکیر اکنون با دستگاه دفیبریلاتور کوچک در قفسه سینه و پایشهای دائمی قلب، مطمئن است اگر با کوچکترین خطر مواجه شود، فوراً بازی را کنار خواهد گذاشت. او تأکید میکند: «نمیخواهم قهرمانی باشم که روی زمین فوتبال جان بدهد. تا وقتی مطمئن نباشم برایم بیخطر است، ادامه نمیدهم.»
او پس از بازگشت، در دو بازی مجموعاً ۱۲۲ دقیقه برای بریستول روورز به میدان رفته است و امیدوار است تا پایان فصل همین مسیر ادامه پیدا کند. او حتی پیشنهاد تیمی از لیگ یک را رد کرد تا به باشگاه سابقش بازگردد.
با این حال رؤیای بازگشت به تیم ملی ولز، هنوز برای لاکیر زنده است. او ۱۶ بار از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ برای تیم ملی کشورش بازی کرد و حالا دوست دارد بار دیگر پیراهن ملی را بر تن کند: «دیدن تیم ملی و واقعیت پوشیدن دوباره آن پیراهن، بزرگترین انگیزه من است.»
لاکیر در چند سال گذشته به عنوان کارشناس رسانه درباره تیم ملی ولز فعالیت کرده و حتی علاقهمند شده روزی به دنیای مربیگری قدم بگذارد؛ اما فعلاً همه فکر و ذکرش حضور موفق و ایمن در مستطیل سبز است.
نظرات